ไปอ่านเจอ blog ของรุ่นพี่ แล้วเค้าเขียนประมาณว่า
รู้สึกผิดที่เลือกเรียนเรียนในสิ่งที่ชอบ
เหมือนว่าจะบั่นทอนความหลงไหลของมันลงไป
เหมือนว่าไม่ได้เรียนศิลปะ แต่เรียนการตลาดศิลปะมากกว่า
แล้วรู้สึกจริงยังไงก็ไม่รู้ ชอบมากๆ
ตอนเด็ก ๆ ได้ปลดปล่อยจินตนาการอย่างเต็มที่
อยากวาด หรืออยากทำอะไรก็ตามโดยไร้เหตุผล
ไร้ที่มา ไม่มี target group ไม่มีว่าต้องเพื่อใครทำไปทำไม
แค่รู้สึกว่าได้ทำแล้ว พอเห็นมันเสร็จ ก็จะมีความสุขจังเลย
แต่ในทุก ๆ วันนี้ เราเรียนเพื่อดำรงชีวิต
เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เพื่อพัฒนาความคิด
ถ้าไม่เรียนเพื่อการตลาด ก็จะไม่มีเงินใช้จ่าย
ซึ่งกลายเป็นตัวควบคุมปัจจัย 4 ของเราไปซะแล้ว
บางทีสิ่งที่เราคิด ที่เราอยากทำในจินตนาการของเรา
ก็ถูกจำกัดกับคณะที่ใคร ๆ ก็คิดว่า โคตรจะอิสระ
เพียงเพราะว่า ทำไปทำไม ?
5555555 เออ ไม่ใช่อะไร จริง ๆ แล้วโง่เองคิดอะไรไม่ค่อยจะออก
ก็คณะนี้มันเรียนการสื่อสารนี่หน่า ต้องสื่อสารแก่ทุกคน
ไม่ใช่แก่ตนเองคนเดียว แต่บางทีรู้สึกอยากทำงานที่เราได้ใส่
ความสุขลงไปเต็มที่ อยากจะทำงี๊ๆๆๆ
ปราศจากเหตุผล แต่ล้วนมาจากจิตใจ...
